28 Eylül 2014 Pazar

BEKLEYİŞ

Karanlık caddelerde yürüyorum bir başıma
Önümde yanıp sönen  bir lamba..
Hafifte bir rüzgar var şimdi
Buralarda mevsim Ankara.

Esiyor rüzgar garip notalarla
Eşlik ediyor saçlarım
Ona bir o yana bir bu yana
Yapraklar lisanları ile anlatıyor seni
Ben ki bu lisan ile mest oluyorum

Sessiz sedasız yürüyorum
Ama an geliyor bağırmak istiyorum seni
Caddeler yolunca..
Bir şey engel oluyor çığlıklarıma
Seni ifade edemiyorum.
Anlatamıyorum seni sonbaharına..
Ama yinede yakıyorum loş bir lamba karanlığa

Yağmurda başladı şimdi burada
Aldırmıyor ıslanıyorum tıpkı kağıt ve kalem gibi
Gecede olsa bekliyorum gök kuşağının gelişini
Gelmiyor, tıpkı senin de gelmeyişin gibi.
Olsun yinede yakıyorum karanlığa loş bir lamba..

                                 Taha Kılıç

25 Eylül 2014 Perşembe

BİR MEVHÛM SÖZCÜKTÜR KENDİLERİ:ZAMAN

Zaman... Bir mevhûm sözcük...
Gün içerisinde onlarca kez kullandığımız bu sözcük ne anlama gelir acaba?. TDK'ye göre "Bir işin bir oluşun içinde geçtiği, geçeceği veya geçmekte olduğu vakit, süre." Bir başka kaynak ise "Bir sürenin belirli bir parçası, vakit." olarak tanımlar. Peki bu mudur sahiden? Sahiden zamanın anlamı bu kadar sınırlı mıdır? Nacizhane bendenize göre hayır!..
Zaman bir andan daha fazlası; duvar saatinin gösterdiği ile sınırlı değil.
Zaman; önemini yaşadıktan sonra farkettiğimiz anılar arasına karışmasınlar diye sıkıştırdığımız bir ayıraç bence. Bizim veya diğerlerinin ya içinde olduğumuz ya dışında...
Doğum mesela... Hikayenin başlangıcı. Geri kalanları yaşabilmek için olması gereken doğum zamanı; mart, eylül veya aylardan kasım...
Ağızdan çıkan ilk sözcük: baba,dede veya anne... Konuştuğu zaman.
Yürüdüğü zaman..
Okula başladığı gün, ilk karne...
İlk ayrılık zamanı, özlemle girilen ilk mücadele. Yoksa zafer mi?..
İlk acıma hissi, ilk vicdan veya vicdan azabı...
Sonra ilklerin peşine takılan sıradan olağandışılıklar...
Lise zamanları mesela. İnsan hayatında en özel dönem olarak tanımlanır bana ve birkaç psikologa göre. Mükemmel dostlukların da kurulduğu, dostun arkandan vurmasının ne demek olduğunun da öğrenildiği zamanlar... Farklı deneyimler:Okuldan ilk kaçış ya da karnenin ilk kırığı...
Büyüme zamanı...
Pembe görünümlü hayat lise zamanlarında siyah ya lise sonrasında grileşiyor. Ve evet zaman grileşiyor...
Savaş zamanları. Açlık,ölüm, öksüz, yetim.. Ağzı, gözü açık duyumsuzların yaşadığı zamanlar. Bir de içinde nebze insanlık kırıntısına sahip olanların duyumsamamak adına ağızlarını, gözlerini, kulaklarının kapattıkları zamanlar. Vicdan zamanları ya da vicdan azapları...
"Zaman geçtikçe hafifleyecek yerde daha ziyade ağırlaşan bir vicdan azabı duyarım." Ben de. Çünkü pişmanlıklar, keşkeler, vahlar, tühler.. Evet ilerleyen zamanda artan vicdan azabını tetikleyenler.
Ölüm zamanı. Ya da yeni bir hayatın doğum günü.. Hem bir hoşçakal vedası hem bir merhaba nidası!..
Zaman...
Sonsuz noktanın bir araya gelerek oluşturduğu doğru parçasında her bir nokta arasına konan virgül...
Zaman! Yazılan her şiire ilham olmuş anın ayıracı; her denemenin konusunun perde arkası; her öykünün kurgulandığı zihnin parçası...
Zaman Türkçede 2 hece, edebiyatta binlerce şiir, öykü, deneme...
Uyku tutmayan bir gecede duran saniye çizgisi ya da hiperaktif bir çocuğun bir gününde 3 tam tur atan duvar saati
Zaman: bir arkadaş, bir haykırış veya bir itiraf vakti...
                                                                     
                                                                                                         Cemre İpekli



11 Eylül 2014 Perşembe

Mevsimlerin Ahengi

Eylül işte namı diyar hüznün annesi
Ekim hüznün arka perdesi
Kasım soğuk rüzgarların dillenen ninnisi
Aralık terk edilmelerin ve soğuğun kar tanesi
Kat kat elbiselerin üstlere giyinilmesi
Fayda etmiyor işte bu ruhun üşümesi
Kalbin hazan yeli, kalbin soğuk teni
Ve sonbahar
Ve Kış
Veriyor vedaların meyvesi
Bilmezler kalbinin dışarısında yatanın gündüzünü gecesini
Mevsimlerin insanlar üzerindeki ahengini
Hani görmüyorlar baksana soğuğun terini
Akıtmışlar boş yere kalplerinin ferini
Şairler mevsimlere boş yere bu kadar önem vermedi
Her mevsim bir başlangıç ve bir sonun hikayesi
Dinle,
Dinlemeyi bilmeli.
Ve bu mevsimlerde boş kalır salıncaklar
Hep bu mevsimlerde mi onlar anılacaklar
Aşık olanlar mı hep salıncakta salınacaklar
Siz boş bırakmayın Ey saf masum çocuklar. 

Ersin Boztepe